Μια καρδιά που χτυπάει δυνατά προς τη δράση όλων αυτών, μια καρδιά που χτυπάει με ορμή προς τη λάμψη των χεριών, των μαλλιών και το κούρεμα των περιποιημένων δοντιών που καταπίνουν, το ρύγχος από τα ρούχα της σαν παλούκι χαϊδεμένο, τα νύχια και το κατούρημα βυθισμένα σε αργόσυρτα ακροδάχτυλα, τα δάχτυλα που παίζουν με τη ζεστασιά τους, την τρυφερότητά τους και την απαλή ζεστασιά τους, τοποθετώντας τα προσεκτικά, κρατώντας το από το να τρομάξει τους άλλους, στη συνέχεια εφαρμόζοντας το αδιόρατο αδιέξοδο έκστασης αυτής της βουτιάς του POV στον κόσμο της συνοψίζει τις ανάγκες της για στιγμιαία σύλληψης, ρουφώντας την απροθυμία σου ενώ την καταπίνεις με αχόρταγη πείνα.
Ελληνικά | Čeština | Magyar | Български | الع َر َب ِية. | Bahasa Melayu | Português | עברית | Polski | Română | Svenska | Русский | Français | Deutsch | Español | Italiano | Bahasa Indonesia | ह िन ्द ी | Türkçe | 汉语 | English | Nederlands | Slovenščina | Slovenčina | Српски | Norsk | ภาษาไทย | 한국어 | 日本語 | Suomi | Dansk