Üvey oğul, anne figürü olarak saygı göstermesi gereken üvey annesiyle yattığını öğrendikten sonra öfkeleniyor. Kendini ihanete uğramış ve aşağılanmış hissediyor ve eylemlerinden utanmaması onu daha da kızdırıyor. Üvey anne ise özür dilemeiyor ve bu sadece üvey oğulun öfkesini körüklüyor. Aralarındaki gerilim elle tutulur ve aralarında kayıp bir sevgi olmadığı açık. Artık erkek olan üvey oğul, üvey annesine bir ders vermeye ve ondan yararlanamayacağını göstermeye kararlı. Onu arkadan alıyor, öfkesi ve tutkusu kendini sertçe becerirken içinde artıyor. Üvey anne, en iyi döneminde bir kadın olarak, üvey oğlu tarafından sert muameleden zevk alıyor ve becerilirken sesli bir şekilde inliyor. Sahne, üvey oğulun üvey anneden çekilmesiyle sona eriyor, ikisi de yoğun bir şekilde nefes alıyor ve aralarındaki gerilim hala hissediliyor.
Deutsch | Italiano | ह िन ्द ी | Polski | Română | Svenska | Русский | Français | 汉语 | Español | Bahasa Indonesia | 한국어 | Suomi | Nederlands | Slovenščina | Slovenčina | Српски | Norsk | ภาษาไทย | Türkçe | 日本語 | English | Dansk | Ελληνικά | Čeština | Magyar | Български | الع َر َب ِية. | Bahasa Melayu | Português | עברית